วัดหนองโบสถ์ : วัดและสถานปฏิบัติธรรม กลางป่า ไม้ และพืชสมุนไพร บนเนื้อที่ ๗๐ ไร่ ต. สํานักท้อน อ. บ้านฉาง จ. ระยอง (Rayong)

ภาพถ่ายกลางอากาศ สถานที่สงบ ร่มรื่น เหมาะแก่การปฏิบัติธรรม	ขอเชิญร่วมทำบุญ ยกช่อฟ้าอุโบสถ วัดหนองโบสถ์ เสาร์ 1 ม ค. 54 (คลิ๊ก >> ข้อมูลเพิ่มเติมคลิกที่นี่ )

      เมื่อกลางปี พ.ศ. ๒๕๓๘ อาจารย์พงศ์วุฒิ ญาณสํวโรกับพระพงษ์สิทธิ์ได้ จาริกมาทางจังหวัด ระยอง และได้พบกับ คุณมัลลิกา ทับแสง ซึ่งมีจิตศรัทธาบริจาคทรัพย์ซื้อที่ดินในเขตต. สํานักท้อน อ. บ้านฉางถวายสงฆ์ ๑แปลงจํานวน ๑๐ไร่ (ที่ดินดังกล่าวคือบริเวณที่สร้างศาลาเอนกประสงค์) และ ได้นิมนต์พระอาจารย์พงศ์วุฒิ ญาณสํวโร กับพระรูปนั้นจําพรรษาโดยมีกุฏิชั่วคราว๒หลังซึ่งใน ระยะแรกยังไม่ คิดที่จะสร้างเป็นวัดหลังจากออกพรรษาแล้วทั้ง ๒ รูป จีงได้จาริกท่องเที่ยวต่อไป จนใกล้จะเข้าพรรษาในปี ถัดมา (พ.ศ. ๒๕๓๙) พระอาจารย์พงศ์วุฒิ ก็ได้กลับมาจําพรรษา โปรดญาติโยมอีกครั้งพร้อมกับพระสุพจน์ หลังจากออกพรรษาแล้วทั้ง ๒ รูปก็ ออกจาริกต่อไปอีก ญาติโยมเห็นว่ามีพระภิกษุมาจําพรรษาในที่นี้๒ปีแล้ว แต่ยังไม่ มีกุฏิถาวรจึงได้รวบรวมจตุปัจจัย ช่วยกันสร้างกุฏิถาวรหลังเล็กๆขึ้นมา ๕หลัง และกุฏิรับรองอีก๑หลังซึ่งต่อมาได้ใช้ ใต้ถุนกุฏิ รับรองหลังนี้แทนศาลาเมื่อมีญาติโยมมาถวายอาหารและสงฆ์ได้สมมุติเป็นอุโบสถชั่วคราวสําหรับ พระภิกษุใช้ในการทําสังฆกรรมต่างๆเช่นการประชุมเพื่อฟังพระปาฏิโมกข์ในวันอุโบสถ

      ในปี พ.ศ. ๒๕๔๐ได้มีพระมาจําพรรษาถึง๘รูปด้วยกัน โดยมี หลวงพ่อสนั่น ปรกฺกโม มาจํา พรรษาด้วย เมื่อออกพรรษาแล้วจึงมีการทอดกฐินขึ้นเป็นปี แรกและหลังจากนั้นก็ได้มีญาติโยมมี ศรัทธามาทําบุญกันมากขึ้นจนที่ใต้ถุนกุฏิไม่เพียงพอที่จะรองรับประกอบกับมีโยมมาแจ้งความ ประสงค์จะถวายพระพุทธรูปแกะสลักจากหินแกรนิต (ซึ่งขณะนั้นอยู่ในระหว่างการแกะสลัก) หลวง พ่อสนั่นจึงแนะนําให้พระอาจารย์พงศ์วุฒิ สร้างศาลาเอนกประสงค์เพื่อเป็นที่รองรับญาติโยมและ ประดิษฐานพระพุทธรูปหินแกรนิตไว้ที่ศาลาหลังจากออกพรรษาแล้วก็ได้เริ่มก่อสร้างศาลาพร้อม ด้วยห้องนํ้ารวมอีก ๘ ห้องซึ่งใช้เวลาในการก่อสร้างปี กว่าจึงเสร็จสมบูรณ์

      นับแต่นั้นมาก็มีพระภิกษุมาจําพรรษาตลอดทุกปี เป็นที่รู้จักของญาติโยมมากขึ้นพระอาจารย์ พงศ์วุฒิ จึงดําริว่าเนื้อที่ในขณะนั้นมีเพียง๑๐ไร่ ไม่เพียงพอที่จะสร้างสภาพแวดล้อมให้เหมาะแก่การ ปฏิบัติธรรมและไม่เพียงพอกับจํานวนผู้ที่มาบําเพ็ญกุศล จึงได้ปรึกษากันว่าควรจะขยายที่ดินวัด ออกไปอีกซึ่งญาติโยมก็ได้เห็นดีด้วยและได้ช่วยกันสมทบทุนรวบรวมจตุปัจจัยซื้อที่ดินขยายออกไป จนกระทั่งมีเนื้อที่ประมาณ๖๐ไร่และได้เริ่มปลูกป่าซึ่งเป็นไม้สมุนไพรและไม้ป่าเบญจพรรณ
      ในขณะนั้น องค์การบริหารส่วนตําบลสํานักทอนและกํานันสินธ์ กีรตยาคมมีความเห็นร่วมกัน ว่าในท้องที่ควรมีวัดสําหรับเป็นที่ปฏิบัติธรรมสัก ๑ แห่ง เพราะในเขตอําเภอบ้านฉางมีประชากร เพิ่มขึ้นเป็นจํานวนมากแต่มีวัดไม่เพียงพอต่อการปฏิบัติศาสนกิจของประชาชนกํานันสินธ์ จึงได้เป็น ผู้ดําเนินการขออนุญาตสร้าง และตั้งวัดตามกฎหมายเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๔๕ และได้รับอนุญาตให้ตั้งเป็น วัดได้ ในปี พ.ศ. ๒๕๔๖มีชื่อว่า“วัดหนองโบสถ์” โดยคณะสงฆ์ จังหวัดระยองเห็นควรมอบหมาย ให้พระอาจารย์พงศ์วุฒิ ญาณสํวโรดํารงตําแหน่งเป็นเจ้าอาวาส

      ในปี พ.ศ. ๒๕๔๗พระอธิการพงศ์วุฒิ ได้เดินทางไปยังประเทศพม่าและมีโอกาสติดต่อ จัดสร้างพระพุทธรูปหินหยกขาวจากเมืองมัณฑะเลย์ เพื่อเป็นพระประธานในอุโบสถ ใช้เวลา ๒ ปีใน การดําเนินการซึ่งได้รับการถวายพระมงคลนามว่า“พระพุทธวิสุทธิมงคล”
      เนื่องจากเมื่อได้รับตราตั้งเป็นวัดแล้วจําเป็นต้องสร้างอุโบสถเพื่อขอพระราชทาน วิสุงคามสีมาให้เป็นวัดที่สมบูรณ์ ตามกฎหมายประกอบกับศาลาที่ใช้อยู่เริ่มคับแคบไม่เพียงพอต่อ สาธุชนที่มาบําเพ็ญกุศลและไม่เหมาะที่จะให้อุบาสิกามาอยู่รักษาศีลอุโบสถึจงได้เริ่มต้นสร้าง อุโบสถในปี พ.ศ. ๒๕๔๙การสร้างอุโบสถครั้งนี้ได้ รวมเอาศาลาและอุโบสถ์เข้าด้วยกันอยู่ใน ลักษณะเป็นอุโบสถเอนกประสงค์เพราะใช้ทําสังฆกรรมประกอบศาสนกิจและบําเพ็ญบุญกุศลต่างๆ ตลอดจนเป็นที่พักของญาติโยมได้อีกด้วย

      ในอดีต... ตามคําบอกเล่าของผู้เฒ่าผู้แก่ วัดหนองโบสถ์ เป็นวัดเก่าแก่ ที่พระบูรพาจารย์ ใน บริเวณใกล้เคียง (เช่นหลวงพ่ออี๋ หลวงพ่อเต็ม หลวงพ่อหอม หลวงปู่ชื่น เป็นต้น) ใช้เป็นที่ทําสังฆ กรรม ต่อมาถูกทิ้งร่างไปเป็นเวลานานประมาณ ๘๐ปีจนกระทั่งกลายเป็น ไร่และสวนผลไม้ ของ ชาวบ้านไปในที่สุด แต่ก็เป็นที่ทราบกันดีว่าบริเวณนี้เรียกว่า“หนองโบสถ์” และมีชื่อปรากฏในแผน ที่ของทางราชการตลอดจนมีคลองที่ไหลจากบริเวณวัดก็ยังเรียกว่า“คลองหนองโบสถ์” แต่ไม่ ปรากฎชื่อในทะเบียนวัดของกรมการศาสนาจึงอยู่ในสภาพวัดตกสํารวจ แม้เมื่อ คุณมัลลิกา ทับแสง ถวายที่ดินเพื่อสร้างวัดก็ไม่ทราบว่าเป็นที่ดิน ซึ่งเป็นวัดเก่า จนกระทั่งมีการดําเนินเรื่องขอตั้งชื่อวัด จึงได้ทราบประวัติวัดดังกล่าว

• ให้เป็นสวนป่าที่เหมาะแก่การปฏิบัติธรรม
• เป็นที่บําเพ็ญภาวนาทั้งสมถะและวิปัสสนาสําหรับพระภิกษุ-สามเณร
• เป็นที่เผยแผ่ธรรมะของพระพุทธองค์
• เป็นที่บําเพ็ญบุญกุศลสําหรับพุทธบริษัททั่วไป
• ใช้อุโบสถที่สร้างขึ้นเป็นที่จัดอบรมการปฏิบัติธรรมแก่ นักเรียน ข้าราชการและประชาชน
• รักษาพรรณไม้ และให้ความรู้ ในประโยชน์ของสมุนไพร

• สร้างอุโบสถให้แล้วเสร็จ
• ห้องนํ้าชาย - หญิงจํานวน ๓๐ ห้อง
• ที่จัดเตรียมอาหารและล้างภาชนะสําหรับอุบาสก - อุบาสิกา
• กําแพงวัด
• ลานจอดรถ

---