วันนี้ทางโรงเรียนได้มีการจัดงานวันแม่ขึ้น ครั้งแรกที่คุณครูบอกให้ไป...
ตัวดิฉันไม่ค่อยอยากไป เพราะไม่อยากไปบ่อน้ำตาแตก 55555
แต่คุณครูโทรมาขอร้องให้ไป ดิฉันก็ โอเค
ไปก็ไปนะ......ระหว่างนั่งรอ... เก้าอี้ข้าง ๆ ดิฉันตัวหนึ่งว่างเปล่า...
ถึงเวลาที่งานเริ่มเด็กๆ จะคลานมากราบที่เท้าแม่ โอ๊ย ใจระทึก
ต้องตั้งสติไม่งั้นมี เฮ แน่นอน เด็ก ๆคลานมา คุณครูก็เปิดเพลงให้คุณแม่กับ
คุณลูกทำมิวสิคกันซะงั้น...ตรงเก้าอี้ที่วางเปล่า... มีบางอย่างเกิดขึ้น
มันสะท้อนใจดิฉันเหลือเกิน....ดิฉันมาน้ำตาตกก็ตรงนี้...
คิดสะท้อนใจ ทำไมพ่อแม่ของเด็กน้อยผู้นี้ไปไหน ใยทิ้งให้ลูก
มาก้มกราบความว่างเปล่า มือน้อยๆก็ถือพวงมาลัย ซึ่งสวยกว่าใคร ๆ ด้วย..
เจตนาที่นำมาลง อยากให้คุณพ่อกับคุณแม่ โปรดให้ความสำคัญกับงาน
กิจกรรมของลูกซักนิดนะคะ... แม้มีงานที่ต้องทำ..ก็ลางานเถอะ สงสารลูก....
สำหรับตัวดิฉันเอง ยังดีที่คุณครูโทรมาขอให้ไป...และก็ยังโชคดีที่ดิฉันไป
ไม่อย่างนั้น ลูกของดิฉันคงเป็นแบบนี้..