เรื่องเล่า ฟ้าใสระยอง เมื่อวันวาน โดย HS2 AQG (ประวัติจุดเริ่มต้นของฟ้าใสระยอง)

ขอคัดลองมาใส่ในนี้นะค่ะจะได้อ่านง่ายๆ ... ขอคุณมากนะค่ะพี่ HS2AQG ... ท่านใดมีเพิ่มเติม มาแจมกันเลยค่ะ.. เดี๋ยวหนูไปใส่ลิงค์ไว้ใน http://thairayong.com/145200/

================ โดย HS2AQG (ผนในที่นี่คือ HS2AQG)======================

" กลางเดือนพฤษาคม ปี 2532 ผมแพคกระเป๋าเสื้อผ้าพร้อมของใช้ที่จำเป็น เดินทางมาราบงานตัวเพื่อเริ่มทำงานกับบริษัท ที่ไปสมัครและสัมภาษณ์งานไว้ โดยเค้าให้มารายงานตัวและเริ่มงานที่ จ.ระยอง นิคมอุตสากรรมมาบตาพุด เป็นคำที่แปลกสำหรับผมตอนนั้น ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่า โรงงานมันตั้งอยู่ตรงไหน รู้อยู่แต่ว่ามันอยู่แถวๆ บ้านหนองแฟบ แถบชายทะเล
ก่อนเดินทาง 1 วัน ผมไปบ้านย่าที่นอนเป่วยด้วยโรคของ คนแก่ วัย 89 ปี เดินไมไหวจะกินจะถ่ายก็ลำบาก แต่แกก็ยังจำลูกหลานได้ดีทุกคน สายตายังดีชนิดที่เรียกว่า ร้อยก้นเข็มเย็บผ้าได้ ท่านก็อวยพรให้เดินทางปลอดภัยให้ตั้งใจทำงาน เจ้านายจะได้รักและเมตตา เอ็นดู ขากลับขี่จักรยานสวนกับอาผู้ใหญ่ที่เป็นเพื่อนของพ่อ คุยกันพอแกรู้ว่าผมจะเดินทางไปทำงาน แกก็ขันอาสาว่าจะให้ติดรถแกไปลงที่ตลาด เพื่อต่อรถไปที่มาบตาพุดอีกที
ตอนคุยกัยวิทยุสื่อสาร หรือ ว. ที่แกพกอยู่ก็ดังขึ้น
“ บ้านนา 7 จากบ้านนา 71 เรียก ว.2 เปลี่ยน
ว.2 บ้านนา 7 ว.29
เกิดเหตุลักทรัพย์ รถ จยย. ที่ร้านนายสมหมาย ขณะนี้ผมอยู่ที่เกิดเหตุ ว.4 ร่วมกับ จนท.ตำรวจแจ้งบ้านา 7 ทราบเปลี่ยน
บ้านนา 7 ทราบ ให้ ว.00 สักครู่จะ ว.15 เปลี่ยน “

อาผู้ใหญ่บอกมีธุระเดี๋ยว พรุ่งนี้เช้าจะมารับที่บ้านนะ แล้วแกก็ขับรถจากไป ผมมองตามพร้อมกับนึกในใจว่า เออมี ว. นี่ก็ดีนะ ทำให้ทุกอย่างรวดเร็วดี ใช้ประโยชน์ได้ด้วย
ผมมารายงานตัวที่บริษัทตามปกติ วันนั้นมีคนเดินทางมารายงานตัวพพร้อมกับผม อีก 6 คนพี่ที่อยู่การบุคคลบอกว่าติดต่อบ้านเช่า ที่พักไว้ให้แล้วที่หลังตลาดมาบตาพุด โดยให้พักรวมกันไปก่อน พวกเราอยู่รวมกันได้เพราะเป็นผู้ชายล้วน หลังจากได้ที่พักเรียบร้อยตอนเย็นก็ชวนกันออกไปหาข้าวกินกันที่ตลาดมาบตาพุด ซึ่งยุคนั้นตอนกลางคืนมีร้านค้าที่เป็นรถเข็น สองสามร้านที่ตั้งแผงขาย หนึ่งในนั้น มีร้านข้าวต้มลุงหนัง อยู่ด้วย ที่จำแกได้เพราะแกชอบแต่งตัวเทห์ ด้วยคล้ายคาวบอย นุ่งกางเกงยีนส์ใส่เสื้อแขนยาวลายสก๊อต สวมรองเท้าหนังทอปบู๊ต เวลาทำข้าวต้มที่เป็นข้าวต้มเครื่องตามสั่ง ดูแปลกตาดี พวกผมกินข้าวกันสร็จสรรพก็พากันเดินกลับบ้านพัก ขากลับเดินผ่านร้านขายยาชื่อร้าน ชัยฮั้วโอสถ แวะซื้อยาแก้ไข้เพราะรู้สึกเหมือนจะไม่สบาย คงเป็นเพราะการเดินทางและอากาศเปลี่ยน ช่วงคนขายหยิบยาส่งให้ ได้ยินเสียง ว. ดังแว่วๆ ในร้าน
“ โฮเทล เซียร่าทู......จาก วีอาร์ 505 “ และอีกหลายประโยคที่ผมฟังไม่เข้าใจ ก่อนออกจากร้านด้วยความสงสัยผมเลยสอบถามว่าพี่เล่น ว. ด้วยเหรอครับ
ใช่น้อง พี่เป็น วีอาร์น่ะ ....แล้วการสนทนาก็เริ่มขึ้น.... ผมเลยหันไปบอกเพื่อนให้กลับไปก่อนขอทำธุรระเดียว หลังการสนทนาผมได้รู้จักคำว่าวีอาร์ หรือนักวิทยุอาสาสมัคร รู้จักกับสมาคมนักวิทยุอาสาสมัครหรือ VRA ที่ต่อมาเรียกว่าสมาคมนักวิทยุสมัครเล่นนั่นแหละ ภายหลังผมมารู้ว่าในระยองนี่ก็มีคนเล่นวิทยุเยอะเหมือนกัน


หลังจากนั้นอีกประมาณ 1 อาทิตย์ วันนึง คุณประสาท ส. เพื่อนที่พักด้วยกันได้เอาวิทยุสื่อสาร ผมจำได้ว่าเป็นยี่ห้อ YAESU รุ่น FT-23 เอามาเล่นกันที่บ้านพัก โดยตอนเย็นหลังเลิกงานเราก็เอามาเล่นคุยกับ ว.60 โดยใช้รหัสหรือสัญญาณเรียกขานว่า “ แสงแดด” และ ผมใช้รหัสว่า “ ภูไท “ คุยกันช่องเถือนเลยว่างั้นเถอะ ยุคนั้น ถ้าเป็นแถบในระยอง จะมีชอง stand by 150. 350 Mhz. แถบวังจันทร์และแกลงใช้ 150.400 MHz และมีกลุ่มต่างๆ เช่น ทางสัตหีบ บ้านฉาง จันทบุรี และอื่นๆอีกที่เอ่ยนามไม่หมด Stand by ที่ความถี่ต่างๆ เรียกว่าเวลาเดินทางไปไหน ก็ไปเรียกความถี่ช่องที่ stans by ของที่นั่นเลย

ผมเริ่มรู้จักเพื่อนๆ ที่เล่นวิทยุ เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เคยจดไว้ในสมุด Log book ส่วนตัวไว้เป็นร้อยๆสถานีเลย การติดต่อสื่อสารด้วยวิทยุยุคนั้น เฟื่องฟูมาก จนมีหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นของระยอง จำชื่อไมได้ เอาไปเขียนแซวกันเป็นเรื่องเป็นราวในคอลัมภ์ “ ถนนสาย 60 “ กันเลยทีเดียว
มีเพื่อนๆ รุ่นๆเดียวกัน เลยไปถึงพี่ๆ ในแวดวงการต่างๆ แทบทุกแขนง แม้กระทั่งพระ ที่มีช่องความถี่ “ มุจลินท์ “ ไว้สนทนากัน

จนวันหนึ่ง ผมแสกนเจ้า ICOM -02N ตัวเก่งไปย่าน ความถี่ 145.xxx MHz.
ต้องขอบอกก่อนว่ายุคนั้น ความถี่ที่กรมไปรษณีย์โทรเลข หรือ กสทช. ในปัจจุบัน อนุญาตให้นักวิทยุสมัครเล่นใช้คือ 144.000-145.000 Mhz. โดยใช้ 145.000 MHz เป็นช่องเรียกขาน ยังไมได้ขยายช่องความถี่มาเหมือนปัจจุบันนี้

ผม “ ขออนุญาต ว.6 ครับ “
ผู้ตอบ “ เอ่อ.. เพื่อนสมาชิกครับ ช่องความถี่นี้เป็นช่อง อนุบาล Q-Code ครับ ถ้าจะสนทนาช่องนี้กรุณาใช้ Q-Code ในการสนทนาครับ “
ผมเริ่มงง เลยสอบถาม ได้ความว่า กลุ่มสมาชิกที่สนทนากันอยู่ ( ที่ผมจำเสียงได้ เพราะ ว.6 กันบ่อยๆ ) ใช้ฝึกการพูดโดยใช้ code –Q ที่นักวิทยุสมัครเล่นใช้สนทนากัน เป็นการฝึกเพื่อเตรียมความพร้อม ก่อนที่จะไปสอบ เพื่อรับใบอนุญาตกันที่กรมไปรษณีย์ ถ้าจะเข้ามาฝึกด้วยกันก็ต้องมาสมัครเป็นสมาชิกกลุ่ม เพื่อกำหนดสัญญาณเรียกขาน เพื่อใช้ในการสนทนากัน

หลังจากคุยกันสักพัก ผมตัดสินใจสมัครทันที ได้สัญญาณเรียกขานว่า Q-095
โดยกำหนดช่อง stand by 145.950 Mhz. และมีช่องสำรองอีก 2-3 ช่องในย่านนั้นในช่วง 145.000 - 146.000 MHz.
ผมเริ่มเข้ามคุยในช่องนี้บ่อยขึ้นพร้อมกับชักชวนเพื่อนๆ มาคุยเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ โดยหลังจากเรียกกันที่ช่องเรีบกขานแล้ว ก็พากันมาคุยที่ความถี่ 145.200 MHz. จนสุดท้ายช่องนี้ก้โดนพวกเรายึดไปโดยปริยาย 555555 เพื่อนๆ ที่จำได้ ที่ตอนนั้นมี รหัส Q-Code กันทุกคนปัจจันพากันไปสอบเป็นนักวิทยุสมัครเล่น รุ่นเดียวกันบ้าง รุ่นพีๆ บ้าง

รุ่นน้องๆ บ้าง เท่าที่จำได้ที่ขออนุญาตเอ่ยนาม ได้แก่
HS2AQG
HS1ZCN
HS2HJK
HS2MZL
HS1IYT
HS2BSJ
HS2KI
HS2FAL
HS2AWU
HS2AOU
HS2LXA
และอีกหลายสถานีที่จำไม่หวาดไม่ไหว ต้องขออภัย ครับ
เราจัดงาน Eye Ball เพื่อสมาชิกได้พบปะสังสรรค์กันภายในกลุ่ม 145.200 ระยองฟ้าใสหลายครั้ง มีกิจกรรมต่างๆมากมาย กลุ่มฟ้าใสของพวกเรา ยังรักและเหนียวแน่นจวนจนปัจจุบัน


ปล. ยังมีความทรงจำดีๆ อีกมาย ไว้มีโอกาสจะมาเล่าให้ฟังใหม่

   HS2AQG

ผู้ระลึกความหลังครั้งโน้น